Joris, Heylie en Erwin vertrokken alvast voor de eerste kilometers, daar waar Duch nog even wachtte. Maar bij de eerste bevoorrading had hij het groepje al te pakken en keek hij niet meer om ;-) Er liepen ook nog enkele bekenden rond en Joris kon nog lachen. (Foto.)
Dat was enkele kilometers verder niet meer het geval want een haperende ketting dwong hem om huiswaarts te keren. Heylie en Erwin reden dan samen verder. Onderweg had Heylie zelfs de tijd om het allemaal eens goed uit te leggen aan enkele ISI-rijders ;-) (Foto.) 
Maar ook Erwin was vrij goed in form en slaagde er zelfs in om onder behoorlijk wat belangstelling een heel steil hellingske (vlak voor het heksenpad) boven te rijden. Even later, aan km 32 koos Heylie voor de 50, zodat uw reporter de resterende 40 km alleen mocht afwerken. Hoewel, "alleen" is niet het goede woord, er is altijd wel iemand die je kent. De tocht bleef een schitterende aaneenschakeling van paadjes, bosstroken, klimmetjes... Dankzij het mooie weer de voorbije dagen was alles goed berijdbaar. Zelfs enkele paadjes die anders gewoon niet te doen zijn, konden nu bedwongen worden. Aan km. 52 was er het jaarlijkse hoogtepunt : de rijsttaartjes. Daarna volgde nog een lange klim en een lastige passage door de weide. Maar waar in het verleden de laatste 10 kilometer echte "dooddoeners" waren, hadden de Joybikers het nu iets "menselijker" gemaakt. Dit maakte dat de 70 km al bij al nog behoorlijk goed kon uitgereden worden.Conclusie : een prachtige tocht, prima organisatie, een perfecte uitpeiling en uitgebreide bevoorradingen waar het moest. Het mooie weer maakte het plaatje helemaal af! Oh ja, niet te vergeten : het aspect veiligheid (bordjes, seingevers etc.) die hoog in het vaandel gevoerd werd!
Bij afloop kon uw reporter vernemen dat er zo een 890-tal MTB-ers gestart waren. Deze tocht en deze organisatie verdienen er volgend jaar minstens 1000!!! En daar mogen er gerust wat meer Wit-Wit-ers bij zijn... Begin al maar te trainen...
