04 april 2012

Een beetje bizar...

Tielt H1 - Wit-Wit H1 : 3 - 5
Met de ontmoeting "Tielt - Wit-Wit" stond een degradatietopper op het programma. Voor Tielt was het de wedstrijd van de laatste kans, voor Wit-Wit een wedstrijd die moest gewonnen worden om niet in accuut degradatiegevaar te komen. Jammer genoeg kon kapitein Duch niet mee en omdat ook Heren 2 die avond aan de slag was trok Wit-Wit met maar vier spelers richting Tielt : Arno, Djé, Ben en Erwin. Het werd een avondje met enkele verrassende wendingen...

Het begon al met kapitein-ad-interim-Erwin die besloot om even voor Tielt uit te proberen wat het geeft als je stopt voor een groen licht. Blijkbaar niets... Dan wordt het gewoon rood. Hij beschouwde dit als een teken van bovenaf dat verandering geen kwaad kan en besloot dan maar om de ploegopstelling (waar vooraf zo diep over nagedacht was) in laatste instantie nog te wijzigen en de volgorde van de enkels om te gooien. Zo werd Djé eerste man gezet voor een "alles-of-niets-wedstrijd". Een gouden zet, zo bleek later. Maar eerst de dubbels. Die werden bij beide ploegen met vaste koppels gespeeld. Djé en Arno hadden een set nodig om hun tegenstanders wat in te schatten, maar konden daarna de tweede en derde set winnen. Ben en Erwin vragen zich ondertussen nog steeds af hoe zij hun dubbel gewonnen hebben. In een wedstrijd met ultrakorte rally's (service, return, fout) stonden ze immers voortdurend onder druk. Toch was een serie van 4 opeenvolgende punten in de derde set genoeg om uiteindelijk met 21 - 23 te winnen. Hiermee stond Ronse 0 - 2 voor en zag het er goed uit bij het wisselen van koppel. Immers, als Ben en Erwin die dubbel konden winnen, moest dat Arno en Djé zeker lukken... Niets was minder waar. Djé en Arno werden nog nooit zo van het veld geblazen (eerste set 21-4!) en ook Ben en Erwin konden in de andere dubbel geen vuist maken. Plots stond het weer 2 - 2.

Negativo-Erwin zal de bui al hangen, maar positivo-Djé zag het helemaal zitten. En nog maar eens kreeg Djé gelijk. Dat was vooral aan hemzelf te danken. Thuis had hij in een woelige wedstrijd nog van z'n tegenstander verloren, maar nu speelde hij geconcentreerd en zuiver. Verrassende winst was het resultaat. Toen ook Arno daarna in drie sets won stond het zowaar 2 - 4. Ben kwam in zijn enkel (fysiek) wat te kort en alle hoop lag dan ook bij Erwin. Die houdt er niet van om onder druk te spelen, maar deze keer moest het. In de eerste set werd hij nog van het terrein geblazen, maar iedereen weet dat zijn spel pas begint te renderen in de derde set. Daarvoor moest natuurlijk de tweede gewonnen worden en dat lukte. In de derde set leek z'n tegenstander bij 0 - 4 te kraken maar het was integendeel Erwin die plots 9 - 15 achter stond. Hij bleef echter vechten en knabbelde punt na punt aan z'n achterstand om uiteindelijk met 19 - 21 te winnen! Niet normaal!

Bij het aftekenen van de wedstrijdbladen bleek dat Wit-Wit maar liefst 38 punten (!) minder gemaakt had, maar toch won. We zeiden het al : "Een beetje bizar". De ploeg liet het echter niet aan z'n hart komen, want er was hard voor geknokt en de twee punten waren meer dan welkom. Er was die avond slechts één ding dat wel volgens plan liep : het ommetje nadien langs Gent en "Alex Patatas". Een traditie die moet bewaard blijven ;-)

Geen opmerkingen: