MIX 1 KAMPIOEN!!! (zonder discussie)

Zaterdagavond stond voor Mix 1 de belangrijke kampioenenmatch op het programma. Althans zo leek het toch. Met één puntje voorsprong op de dichtste achtervolger De Westhoek moest gewonnen worden tegen Lebad. Tot in de loop van de week via via het bericht binnensijpelde dat De Westhoek een niet speelgerechtigde speelsters zou opgesteld hebben. Enkele dagen nadien bleek op toernooi.nl inderdaad dat hun overwinning tegen Wit-Wit in een nederlaag veranderd was en Mix 1 zo met zes punten voorsprong plots al kampioen was. Dit allemaal buiten medeweten van Wit-Wit om. De vraag was of De Westhoek het hierbij zou laten... Enfin, om alle discussie te vermijden besloot kapitein Duch om zaterdag gewoon vol voor de overwinning te gaan. Zo was geen twijfel mogelijk! En dat lukte vrij aardig ;-)

Lebad G2 - Wit-Wit G1 : 1 - 7
Door het tornooi van Torhout (en het feit dat ze sowieso al tot degradatie veroordeeld waren?) was Lebad niet op volle sterkte. Kapitein Duch kon wel op zijn volledige ploeg rekenen (Hélène, Lieselot, Arno, Seppe, Duch) en ook de invallers Julie en Erwin waren present. Hoewel je bij Julie moeilijk van "invaller" kan spreken als je maar liefst 19 wedstrijden meegespeeld hebt. Traditiegetrouw was Arno een "beetje" te laat zodat de damesdubbel van Hélène en Lieselot al zowat halverwege was toen de heren startten. De dames kenden weinig problemen en scoorden zo het eerste puntje. Seppe en Arno daarentegen moesten hard knokken en moesten na een spannende tweede set (28 - 26) nog een derde spelen. Die werd wel met ruim verschil gewonnen en zo stond het 0 - 2. Al een beetje stress minder...

Hélène mocht als eerste dame aan de slag in het enkelspel en won vrij overtuigend zonder daarvoor haar beste spel boven te halen. Ook Arno won zoals verwacht zijn enkelwedstrijd al bood Wout knap tegenstand ondanks een weerbarstige knie. (Het zag er soms echt pijnlijk uit, maar Wout bleef er voor gaan.) Zo stond het 0 - 4 en kwam de titel wel erg dichtbij. Lieselot had haar enkel veiligheidshalve aan Julie overgelaten (de enkelblessure lag nog te vers in het geheugen) en het was dan ook de "superinvalster" die na een vrij eenvoudige wedstrijd het beslissende vijfde punt op het scorebord zette! Nog geen euforische taferelen in de zaal want iedereen keek nog naar de (laatste?) enkel van kapitein Duch. In zijn gekende stijl werkte hij die netjes af waardoor het 0 - 6 stond.

Dat was het moment waarop plots enkele spelers zich blesseerden. Hélène kreeg een zitvlakblessure van op de bank te zitten en Arno vond zijn schoenen niet meer (of had hij die gewoon niet mee?). Feit was dat hierdoor de invallers ook een matchke voor de kiezen kregen. Erwin had meer stress om met Lieselot te moeten spelen (Arno vervangen doe je niet zomaar) dan voor de wedstrijd zelf. De eerste set werd dan ook helemaal niet goed gespeeld, maar na de tactische tips van Lieselot ("De gaten zoeken") liep het heel wat beter. Set twee en drie werden dan ook vlot binnen gehaald. Alle ogen waren nu gericht op Duch die zich op een laatste matchke met Julie getrakteerd had. Na een spannende driesetter slaagden ze er echter niet in om de 0 - 8 cijfers op het scorebord te zetten. Ze verloren de "game of shame" (dixit Julie) waardoor het 1 - 7 werd.

Kapitein Duch (die vooraf zijn afscheid had aangekondigd van de competitie) kon zo afscheid nemen met een titel in Derde Liga. Een titel die meer dan verdiend was na het behalen van 23 punten op 24! Hij bood zijn spelers dan ook nog een (goedkope) schuimwijndouche aan waarna het feestje met "beter spul" verdergezet werd onder de douche. Daar bleek tot zijn (en Erwin's) grote verontwaardiging dat sommige spelers hun klassiekers niet kennen. Werk aan de winkel... Ook de dames bleven verdacht lang met hun flessen onder de douche (al willen we gespaard blijven van de verhalen die de ronde doen) maar uiteindelijk kon toch afgezakt worden naar een plaatselijke kroeg. Hoewel, afgezakt was niet het juiste woord. Het was immers op een kamertje op het eerste verdiep te doen. Na enkele glaasjes werd dan toch de gezelligheid van de kroeg beneden opgezocht. Tot de honger (of de dorst) iedereen uiteindelijk naar de auto dreef om naar Ronse te rijden. Of het feestje daar een vervolg kende is nog onduidelijk, maar sommigen kozen er wijselijk voor hun bedje op te zoeken...