Superchips doet wonderen...

Mix 2 mocht na lange tijd de competitie hervatten tegen Lebad. Thuis werd van deze "wereldploeg" nog duidelijk verloren en ook nu geloofde eigenlijk niemand echt in winst. Maar het cliché zegt dat elke wedstrijd moet gespeeld worden. De bedoeling was vooral om zich te amuseren. Zoals dit seizoen wel vaker, passeerde Mix 2 weer aan het ei van Kortrijk. Geen Macdo bezoekje deze keer, want dat had bij een vorige passage niet veel punten opgeleverd. Deze keer werd een groot pak "superchips" open getrokken. Om 18 uur spelen is immers niet vanzelfsprekend wat de timing van het "avondeten" betreft. Meer dan op tijd kwam Mix 2 aan de zaal en de verleiding was groot om alvast (vooraf) eentje op de nederlaag te gaan drinken. Er werd echter besloten om de tijd te investeren in "opwarmen". Men wist maar nooit. De hoop op een puntje steeg zelfs een beetje toen bij Lebad Laurens niet bleek op te dagen... Nadeel was dan weer dat bij hun vaste dames eentje wat gekwetst was aan haar knie en een zekere Elke Biesbrouck (A) als vervangster mee deed. Voorwaar geen verzwakking ;-)

Lebad G2 - Wit-Wit G2 : 3 - 5
Julie en Sophie speelden de eerste dubbel, maar stonden niet erg lang op het terrein. Het duo met Elke in de rangen bleek gewoon te sterk. Ondertussen was Laurens nog steeds niet opgedaagd en moest Lebad wel aan de Heren Dubbel beginnen met twee B2's. Erwin en Mathieu grepen hun kans en wonnen de eerste set. Na een dramatische start ging de tweede verloren, maar in de derde set boekten Erwin en Mathieu nog eens een overwinning (met goed spel). Dat deed deugd.
Hélène mocht het dan opnemen tegen Elke (een vaste waarde in de top 10 van België) en mocht direct het klasseverschil ervaren. Ze haalde 12 en 6 puntjes... (Al bleken het er nadien op het blad plots 16 te zijn.) Gelukkig deden de heren het beter. Zowel Mathieu en Erwin wonnen hun wedstrijd in twee sets. Het was nu uitkijken naar Sophie. In de heenronde had ze nog gewonnen van haar tegenstandsters (B1) en ook deze keer zag het er goed uit. Sophie won de eerste set en leek alvast een drawke te kunnen binnen halen. Jammer genoeg gingen de tweede en derde set verloren. Toch goed gespeeld.
Hiermee stond het 3 - 3 en kon het nog alle kanten uit. Alleen jammer dat "mixen" niet meteen de grootste troef is van deze ploeg. En toen zowel Mathieu met Hélène en Erwin met Julie de eerste set verloren, zag het er niet goed uit... Gelukkig waren Mathieu en Hélène na de eerste set weer wat op elkaar ingespeeld en wonnen ze (vlot) set twee en (nipt) set drie. Mix 2 pakte alvast een puntje! Maar de ploeg voelde dat er meer in zat. Zeker omdat Erwin en Julie sinds lang nog eens op het niveau van vorig jaar aan het spelen waren. Na 21-19 verlies wonnen ze de tweede set zelf met 19-21. Op naar een derde set. Daarin leken Erwin en Julie het bij een 5 - 12 voorsprong makkelijk te gaan halen, maar een oud kwaad stak weer de kop op. De voorsprong werd weggegeven en bij 14 - 14 was alles te herdoen. Gelukkig lukte Erwin bij 17 - 17 een "gelukspunt" en met (weeral) 19-21 ging de wedstrijd en de ontmoeting naar Wit-Wit. Eindelijk...

Hoempapa... hoempapa...
Voor Mix 2 was het nog maar de tweede overwinning van het seizoen en de eerste van de "typeploeg". (De vorige werd binnen gehaald met de "reserven" Djé en Duch.) Iedereen was dan ook erg tevreden want het was van vorig seizoen geleden dat nog eens gewonnen werd. Dit inspireerde de kapitein dan ook om zijn GSM te grijpen en een fanfare (foto) op te trommelen om de sfeer er wat in te brengen in het plaatselijk cafeetje bij de pint en boterhammen. Het leek even een kleine repetitie voor de Bommels. Met de hoempapa muziek nog in de oren trok Mix 2 tevreden naar huis. Misschien is er toch nog een kansje op redding...