De eerste herenploeg is er niet in geslaagd om z'n tweede wedstrijd te winnen. Verliezen deden ze echter ook niet. Wil de ploeg een beetje opschuiven in de stand, dan moet wel dringend werk gemaakt worden van de eerste overwinning.
Zuid-West H1 - Wit-Wit H1 : 4 - 4
Kapitein Duch kwam rechtstreeks van Holland afgezakt naar de "Westvloanders" zodat het Ben was die deze keer chauffeur van dienst was. Arno werd na z'n werk opgepikt en Djé had er zelfs een "foto" voor over om op tijd op de plek van afspraak te zijn. Het vijfde wiel aan de wagen was ook deze keer Erwin. Via de hobbelige wegen van de A8 ging het schoksgewijs naar Geluwe waar de ploeg herenigd werd.
De dubbels leverden geen afscheiding op. Erwin en Duch hadden een set nodig om in de match te komen, maar leken in de tweede set de bordjes gelijk te hangen. Jammer genoeg gaven ze (weer) een mooie voorsprong uit handen en verloren ze (onverdiend) de tweede set. Een werkpuntje voor de toekomst. Hier zat duidelijk meer in en beiden hadden meteen het gevoel dat dit wel eens een belangrijk dubbelke kon geweest zijn. In de eerste dubbel leek Arno ondertussen weinig last te hebben van z'n zware werkdag en samen met Djé won hij in twee sets. In zijn tweede wedstrijd - deze keer met Ben - bleek het werk toch in z'n kleren te kruipen en werden er weer te veel fouten gemaakt. Al moet gezegd dat het vooral de chemie tussen Ben en Arno was die dit seizoen volledig verdwenen lijkt te zijn. Ben was meer gefocust en gefrustreerd over de pluim, z'n slagen, de tegenstander... dan op het volgende punt. Dat kwam het humeur van onze werkende burger niet ten goede. Jammer... De laatste dubbel van Ben en Djé leek dezelfde weg op te gaan en de eerste set ging verloren. Gelukkig luchtte Djé na de eerste set eens goed z'n hart en stelde waar het op stond. Beiden trokken hun niveau omhoog en wonnen toch nog de wedstrijd. Hiermee blijft Djé mister 100% en stond het 2 - 2. Tijd voor de enkels...
Arno, deze keer "gedegradeerd" naar plaats 2, had niet zo veel moeite met z'n tegenstander en kan aan papa vertellen dat hij naast werkman toch ook nog een beetje sportman is. Ben mocht het opnemen tegen de sterke man van Zuid-West die dit seizoen nog geen wedstrijd verloor. Ben speelde niet slecht maar winnen zat er nooit in. Dan werd er meer verwacht van Duch. Die kreeg een fysiek beest tegenover zich en dat ligt hem meestal wel. Duch had echter de slechte ingeving om vooraf z'n service eens te testen... Niet voor herhaling vatbaar! Een oud kwaal stak weer de kop op en dit was genoeg voor Duch om de wedstrijd niet onder controle te krijgen. Hiermee stond het 3 - 4 en lag alle druk op de schouders van Erwin om alsnog een puntje te bewerkstelligen. Hij begon goed maar gaf dan toch nog een 5 - 11 tussenstand weg. In de tweede set begon bij z'n tegenstander de vermoeidheid te wegen en het stond dan ook vrij snel 1 - 1 in sets. Hier en daar klonk het woord "fysiek" in de zaal en Erwin probeerde in de derde set de rally's dan ook lang te houden. Na een aarzelende start lukte dit wonderwel en toen hij na de kantwissel ook nog een wanhoopsoffensief kon counteren was de wedstrijd binnen en stond een billijk 4 - 4 op het scorebord.
De boterhammen nadien werden in een werkmanscafé geserveerd. En hoewel er "babbelcafé" op de ruit plakte, was er van babbelen weinig sprake. Een plaatselijk orkestje zorgde immers voor de nodige ambiance. (Het begint een plaag te worden in West-Vlaanderen). De mannen van Wit-Wit counterden nog even met een luid "Ie Roonse ees dat iet" maar tegen een trompet en trombone konden ze ook niet op. Dan maar richting huiswaarts in een ritje langs alle mogelijk frietkoten tussen West- en Oost-Vlaanderen. Geen enkele was nog open, dus kroop iedereen nog onverwacht vroeg z'n bedje in. Misschien geen slechte zaak. De dag nadien moest immers nog gewerkt worden ook... Nietwaar Arno?
De dubbels leverden geen afscheiding op. Erwin en Duch hadden een set nodig om in de match te komen, maar leken in de tweede set de bordjes gelijk te hangen. Jammer genoeg gaven ze (weer) een mooie voorsprong uit handen en verloren ze (onverdiend) de tweede set. Een werkpuntje voor de toekomst. Hier zat duidelijk meer in en beiden hadden meteen het gevoel dat dit wel eens een belangrijk dubbelke kon geweest zijn. In de eerste dubbel leek Arno ondertussen weinig last te hebben van z'n zware werkdag en samen met Djé won hij in twee sets. In zijn tweede wedstrijd - deze keer met Ben - bleek het werk toch in z'n kleren te kruipen en werden er weer te veel fouten gemaakt. Al moet gezegd dat het vooral de chemie tussen Ben en Arno was die dit seizoen volledig verdwenen lijkt te zijn. Ben was meer gefocust en gefrustreerd over de pluim, z'n slagen, de tegenstander... dan op het volgende punt. Dat kwam het humeur van onze werkende burger niet ten goede. Jammer... De laatste dubbel van Ben en Djé leek dezelfde weg op te gaan en de eerste set ging verloren. Gelukkig luchtte Djé na de eerste set eens goed z'n hart en stelde waar het op stond. Beiden trokken hun niveau omhoog en wonnen toch nog de wedstrijd. Hiermee blijft Djé mister 100% en stond het 2 - 2. Tijd voor de enkels...
Arno, deze keer "gedegradeerd" naar plaats 2, had niet zo veel moeite met z'n tegenstander en kan aan papa vertellen dat hij naast werkman toch ook nog een beetje sportman is. Ben mocht het opnemen tegen de sterke man van Zuid-West die dit seizoen nog geen wedstrijd verloor. Ben speelde niet slecht maar winnen zat er nooit in. Dan werd er meer verwacht van Duch. Die kreeg een fysiek beest tegenover zich en dat ligt hem meestal wel. Duch had echter de slechte ingeving om vooraf z'n service eens te testen... Niet voor herhaling vatbaar! Een oud kwaal stak weer de kop op en dit was genoeg voor Duch om de wedstrijd niet onder controle te krijgen. Hiermee stond het 3 - 4 en lag alle druk op de schouders van Erwin om alsnog een puntje te bewerkstelligen. Hij begon goed maar gaf dan toch nog een 5 - 11 tussenstand weg. In de tweede set begon bij z'n tegenstander de vermoeidheid te wegen en het stond dan ook vrij snel 1 - 1 in sets. Hier en daar klonk het woord "fysiek" in de zaal en Erwin probeerde in de derde set de rally's dan ook lang te houden. Na een aarzelende start lukte dit wonderwel en toen hij na de kantwissel ook nog een wanhoopsoffensief kon counteren was de wedstrijd binnen en stond een billijk 4 - 4 op het scorebord.
De boterhammen nadien werden in een werkmanscafé geserveerd. En hoewel er "babbelcafé" op de ruit plakte, was er van babbelen weinig sprake. Een plaatselijk orkestje zorgde immers voor de nodige ambiance. (Het begint een plaag te worden in West-Vlaanderen). De mannen van Wit-Wit counterden nog even met een luid "Ie Roonse ees dat iet" maar tegen een trompet en trombone konden ze ook niet op. Dan maar richting huiswaarts in een ritje langs alle mogelijk frietkoten tussen West- en Oost-Vlaanderen. Geen enkele was nog open, dus kroop iedereen nog onverwacht vroeg z'n bedje in. Misschien geen slechte zaak. De dag nadien moest immers nog gewerkt worden ook... Nietwaar Arno?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten